Ο Μεταλλόρυχος (κατά το "Ανθρακόρυχος", for emphasise)

Μεταλλόρυχος εγώ/ με παππού αντάρτη στο βουνό/ έφυγα για τη Χιλή/ σαν με κυνηγούσε το...πουλί
(της Χούντας εννοεί)
Την Μπαρτίδα πάντα νοσταλγούσα/  και το "Σιδερένιο" πάντα ευγνωμονούσα/ πούδωσε ψήφο και σε μας/ αν πηγαίναμε στου Πρέσβη το....πεσκέσι μας.
Και τώρα που ο γιός του Σιδερένιου κινδυνεύει/ να φάει ολόκληρο το μπούλο και να...ανέβει/ στο πρεβάζι της ταράτσας και να κλάψει (πριν πηδήξει κάτω απονενοημένα εννοεί)/ κλείστηκα στα έγκατα της γής, μπας κι αντέξει....το παιδί!!!
Και τώρα που με σώσανε θα βγώ και να φωνάξω/ κι όλα τα Πρετεντεροκάναλα θα μπώ και θα ταράξω..../
μεταλλόρυχος εγώ, ματανάστης κι εγγονός κομμουνιστή/ Σιδερένιο πάντα ψήφιζα και θα ψηφίζω!!!
Αφιερωμένο σε όλα τα ΠΑΣΟΚολαμόγια οιονεί αγωνιστές